Piotr Borowy

Apostoł Orawy - Piotr  Borowy   urodził   się   28   maja  1858    roku  w   Rabczycach na  Górnej  Orawie (dziś w Republice Słowacji)  jako  syn  rolnika  Jana  o  przydomku  „Banass”  i   Marii  Lach.  Dzieciństwo   jego   było  niezwykle ubogie, ciężkie i  trudne. Wychowywał  się bowiem  w małorolnej  i wielodzietnej rodzinie - miał   aż  sześcioro   rodzeństwa. Ojca   nigdy  nie  zaznał,  gdyż   zmarł on  jeszcze przed   jego  narodzeniem. Po  śmierci  głównego  żywiciela  rodziny  stan  materialny  Borowych  bardzo  się  pogorszył,   zmuszając  samotnie  wychowującą  matkę  do   posyłania  sierot  na   tzw.  służbę  u  bogatszych  gazdów.

Ks. Józef Buroń

Jednym z tych, którzy wtedy zaczęli się kształcić był J. Buroń, urodzony w Piekielniku w 1889 r. Trudno dzisiaj powiedzieć co miało decydujący wpływ na określenie się narodowościowe w przypadku ks. Buronia, czy rodzinny dom, środowisko, w którym się wychował, a czy może właśnie niechęć do wszystkiego co węgierskie. Niewątpliwie ważną rolę w polskim uświadomieniu narodowym odegrała ogólna niechęć do różnowierczych Czechów i jakiś niewytłumaczalny pęd młodych księży orawskich do katolickiej Polski.

Wendelin Dziubek
 
Urodził się 4 marca 1897 roku w Jabłonce Orawskiej. Jego ojciec Józef, jak wielu ludzi z Orawy, gdzie była bieda, wyjechał w tamtych czasach do Ameryki, pragnąc za zarobione pieniądze poprawić los swojej rodziny. Z licznego potomstwa syn Wendelin wychowywał się u dziadków. Był umiłowanym wnukiem, dziadek Andraszek, nauczyciel i kierownik szkoły ludowej w Gęstych Domach był organistą parafialnego kościoła. Wendelin często wędrował na Babią Górę, gdzie spełniał rolę odpaśnika przy wypasie wołów na jej halach. Trudne warunki tej pracy hartowały jego odporność fizyczną i charakter, a piękno przyrody: wschody i zachody słońca, rozległy widok na Tatry – rozbudzały one u niego przywiązanie do rodzinnej ziemi.

Pius Jabłoński

Całym swoim życiem, zasługami dla ziemi rodzinnej, niezłomnym charakterem w najtrudniejszych chwilach swojego życia zasłużył sobie na Orawie i na Podhalu na trwałą pamięć i głęboki szacunek. Należał do pokolenia, które musiało przeżyć wszystkie wynaturzenia XX wieku, jakie "ludzie zgotowali ludziom". Te tragiczne wydarzenia minionego wieku dotknęły boleśnie jego i jego żonę, a to tylko dlatego, że występował w obronie słabszych oraz bronił godności człowieka ustanowionej przez Boga, a deptanej przez osoby należące do sił ekstremalnych.