Muzyka w życiu człowieka odgrywa bardzo istotną rolę. Teoretycy zajmujący się estetyką porównawczą wskazują na jej ciekawy rodowód; uważają oni bowiem, iż mowa muzyczna i poetycka wywodzą się z języka prymitywnego, i instynktowego. W języku tym te elementy, które tworzyły emocje, dały w efekcie muzykę, a te, które zawierały myśl i pojęcia, przyniosłypoezję. Pomiędzy tymi dwoma dziedzinami sztuki istnieje więc organiczna więź, czego doskonałym przykładem może być muzyka górali Orawskich.

Muzyka jest dla ludzkości ważnym czynnikiem rozwijającym kulturę duchową i umysłową. Odzwierciedla przeżycia, emocje radosne i smutne, często stanowi ważną podporę w chwilach ciężkich i dramatycznych. To ona na dobre i na złe towarzyszy losom każdej grupy społecznej i narodu. Wraz z rozwojem i kształtowaniem się cywilizacji przyjmuje coraz to nowe formy, wzbogaca się o nowe elementy.
Na terenach podbabiogórskich, podobnie jak w całych Karpatach, muzyka pełniła szczególną rolę. To właśnie ona jest ściśle wpisana w życie tutejszych górali. W jednej z orawskich pieśni śpiewa się:

To lipnickie pole, same rygowiska, nie uzyjes zycio, jacy robociska.
To lipniekie pole skałecka na skale,
kto sie tam dostanie, płakać nie przestanie.

W trudnych warunkach górskich, gdzie ostry klimat oraz skaliste gleby nie sprzyjają dogodnemu rozwojowi gospodarczemu, muzyka stanowiła swoiste źródło otuchy, ukojenia i nadziei. To między innymi dzięki niej tutejszych mieszkańców postrzegano jako ludzi wrażliwych, o wielkim poczuciu estetyki, dostrzegających piękno otaczającego ich świata i przepełnionych umiłowaniem wolności.